Eg/det/verdi/alt
kjem til å
bresta/klovna/rivna/sprengja/slitna sund.
och det finns inget att göra åt det.
Eg reknar dagar. Ein-tvo-tri.
Læt meg sjølv renna seint og seigt mot det svarte gapet framfyre.
Men dagen i dag hev vore greid, ja.
Eg hev fenge både regn og sol, by og skog, kaffi og te, ljos og myrker.
Vesle-veslesyster og eg var i Leiret. Me var på biblioteket, henta ut togbillettar (me fer til Nidaros i morgon, ho og eg), me var på kaffistova, me kjøpte mjølk og brød. Her er tvo vyrde vener. Og eg.
Sidan sprang veslesyster og eg i skogen. Då me var attkomne tok tora til å rulla og slå, og regnet hylja ned. Det var gildt. Eg gjekk ut for å plukka røsslyng (Calluna vulgaris) til mor. No stend dei attmed meg på kjøkenbordet. Og "røss-" kjem frå norrønt "hross", det tyder hest. Dei fôra hestane med henne, planta. Ho er væn. Serskilt i regnet.
So vart det upplett. Soli fall gjenom glaset og inn på tregolvet. Eg. Berrføtt.
Ein varm ljosflekk. Ei mjuk glenna. Grøderikdom.
Graset er so skarpt. På lìt. Kvassgrøn. Frisk. Men mjukt og blautt. Helsing frå hudi. Og hunden:
Grønt. Eg trur eg hev ein grøn sjel. I dag, i minsto. Grønhugen, das ist mich. Ei liti rid til.
For midt i vìka...
Nei.
Nytt innlegg kjem på fredag. Um eg vinn med det.
6 kommentarer:
Jeg har sagt det før, men jeg må si det igjen; jeg liker deg, Kristin Fridtun! Du fanger inn de gode dagene og slipper dem ut i konsentrerte doser. Dessuten, og dette er nesten viktigere - husker du hva André skrev her i fjor? Akkurat på denne tiden? Jeg skal sitere:
"Dette er en av de deiligste sidene å lese på når jeg gjør en rask oppsummering av hele veven i huet."
Det er ikke bare nettveven du oppsummerer, det er hele verden. Og du gjør det så elegant, så veldig forsiktig, så veldig mellom linjene.
Jeg tror forøvrig det ligger svarte hull fremfor flere av oss, men jeg har store håp om å binde et Ronja Røverdattertau rundt livene våre, slik at når én detter, så er det ingen som faller ned i helvetesgapet. Jeg tror tauet vårt heter te, tepper og klemmer, men det gjør - håper jeg - samme nytten som en lærreim i skogen.
Takk, Ellinor! Takk!
I konsentrerte dosar. Der hev du meg. Litt tilmålt, smålåte, avdempa, utflytande i skrifta, men det store, gode finst ein stad millom linone. Det er i minsto noko slikt eg ynskjer å laga (eg reknar skriving for eit handarbeid).
Kommentaren frå André sit godt faststøypt i hjerneborken. Men slikt'no kann ikkje friskast upp for mange gonger.
Ja, eg hev god tru på at me kann berga kvar og ein. Ved hjelp av vidunderkuren din.
I Århus var det ein av krusdeltakarane som kalla meg "systra mi". Etter ei tid sa han at det var frå Ronja, at me var litt Ronja og Birk. _Heilt_ slik var det vel ikkje, men eg sender all heider som sendast kann til Røverdotteri for god venskap og sterke reip.
Hepp!
Jeg hører på deg, forresten. I ørene, mens jeg er på jobb. Deg og Kent og litt Hellström, med godnattsang. Det er veldig, veldig pent. Musikk er også en del av det planlagte repet.
Du har truffet Annette? Hun har nettopp oppdaget Kent, som i virkelig, virkelig oppdaget dem, men i likhet med meg har hun bare hørt bittelittegranne av alt som finnes. Men du finnes, og jeg planlegger å invitere dere to på besøk hos meg så snart som praktisk mulig, og be deg ta med absolutt alt av Kent du er gladest i. Så sant den overlever togturen har jeg nemlig et lite og småbeskjedent, men dog anstendig lydanlegg å spille musikken på innen da, og det jeg tror det kan bli så veldig, veldig fint. Hvis du orker, ta med gitaren!
(Sej till mig om jag tjatar åt dig. Det är inte min mening, klumpeduns. Du är guru på Kent, så är det bara, men sej till mig om det blir för mycket endog.)
Låt mig ha ont
Låt mig skrika färdigt
tills bröstkorgen blir tom...
Låt mig spricka sönder
Det har jag verkligen förtjänat
Hallå, hallå
Låt mig vara dum
det blir din tur om en liten stund....
Jag är, är jag? Jag är
inte gjord av sten
Så godt, så enkelt, som det heiter.
Helsing frå
"Kristin med hjarta i kent".
Ellerno.
Legg inn en kommentar