søndag 16. januar 2011

hugleik

Det hev vore reint for mykje hjärta & smärta og anna kjenslegrums her den siste tidi. No skal lesaren få litt å prøva seg på! Aktivisering, heiter det radt.

Eg er som kjent sers veik for hug-ord. Sagt med andre ord: D'er hugnad i ord med hug i! Dei gamle skaldane var òg veike for hug-ord. Skriftene deira fløymer av hug. No skal de få lauga dykk i det same. Og berre so det er sagt: hug kann tyda mangt og mykje, millom anna 'tanke, sinn, lyst, mod, lynde, stemning' og dilikt. Eg plar tenkja at hugen, det er alt som er inni, både i hovudet og i bringa. Hugen er alt det som ikkje er handfast; han er alt det som sviv og driv inni oss, det me liksom kann sjå og kjenna på innsida. Hugen er ei underleg ovring.

Uppgåva er ikkje vanskeleg i det heile: Her kjem fem hug-ord (i vilkorleg fylgd) med tyding attåt. De skal stilla upp ordi på den måten at ordi de likar best er 1, det næst beste er 2, og so burtetter. Det er ikkje naudsynt å koma med grunngjeving for kvifor de gjorde det slik og slik, men de må gjerne gjera det. Her er ordi:

hugsyn - fantasi, idé, fyrestelling, tankeprodukt
hugleggja - få kjær, forelska seg i, få interessa for
hugsvaling - trøyst, kveik, lindring
hugsviv - innfall, tanke
hugbera - tenkja på, hava godhug for

Til lukka!

Og elles: Ordi hyggje og hyggjeleg er avleidde av hug. Difor byd eg at de hyggjer dykk med uppgåva!


Og elles II: Dei kjende ramnane til Odin heitte Huginn (Hugen/Tanken) og Muninn (Minnet). "Hugen fer so vida", som det heiter hjå Ivar Aasen.