Sjel vs. ont i magen

I dag kom Mattias Fyhr, forelesaren i litteratur på dette underbara svenskkurset I Stockholm, med eit gørfint sitat. Eit som er gøttere enn prim. Det var snakk om menneske og sjeler og overnaturlege saker, og han siterte Astrid Lindgren. I eit intervju hadde ho fått frågan om ho trudde mennesket har sjel, og då hadde ho svara ungefär såhär: "Ja, det måste vi ju ha, vad annat är det som driver oss, det kan ju inte vara ont i magen". Makan til klokt kvinnfolk. R-E-S-P-E-K-T.

Eg liker meg veldig godt her i den svenske hovudstaden. Eg er særleg svak for Gamla Stan. Og midsommarafton-feiringa. Ein vakker dag skal eg dra hit att, på same tid, for å få det med meg nok ein gong. Karin: du er herved invitert. Hybelen har ikkje blitt direkte heimekoseleg akkurat, men no har eg greidd ei og ei halv veke, så då greier eg vel ei og ei halv til.

Det er ikkje tid og rom til å (b)loggføre alt vi har gjort den siste veka, men eg kan klistra inn nokre blinkskot.










Midsommarstången är på plats!
Etterpå dansar dei rundt, synger ein haug med songar, til dømes "Så går vi rundt om en enebærbusk", berre at dei ikkje syng akkurat enebærbusk.
















Reklamekampanje som går rett på sak.











Eg kan vera morosam og seia noko om ølbriller, men det skal eg ikkje.











Det synest ikkje så godt, men steinen framfor Silje og meg er ein runestein. Ein gørgammal ein.

Jag är i kents hemland. Kul, va'?

Klokka halv seks måndag morgon peip mobilalarmen og noko nytt og ukjent tok til. Fridtun starta reisa til Stockholm. Eit trevekerskurs i svensk språk og litteratur, med svenskar og danskar og finnar omkring på alle kantar. Jössånöfyse. Det er fali', det, ville Ludvig sagt. For litt skummelt er det sjölvsagt. Heldigvis er Silje med, vi möttest på Gardermoen i halv åtte-tida. Eg hadet-nussa frökna mi, og gav mig iväg.

Förre laurdag fekk eg ei genial spörjebok av min kjäre. Vi hade varit tillsammans i nio månader, förstås. Ei quizbok av Hegge, Uri og Lomheim. Det er klart ho heiter Quizleis. Boka, altså. Silje og eg varma opp til sommarkurset med språkspörsmål. Triveleg, det også.

Resan gick strålande, fast på flytoget anade Silje uglar i mosen. När vi körde in mot centralstationen kom det en röst på högtalaren som sade något så som: "Mina damar och herrar. Hjärtligt välkomna till Stockholm. Tack för att ni har valt att resa med Fly-Express-etellerannat, det raskaste och mest miljövänliga sättet att ta sig in til staden. Jag, Karin Alvtegen, hoppas Ni får et trevligt besök i Stockholm, jag önskar Er varmt välkomna, och hoppas Ni får några riktig goda dagar här i Stockholm" - då utbröt Silje "Ka i.. er vi på spa, eller?!" Kanske var det et "have-to-be-there-moment", men det var jäkla roligt. Jag skrattade. På bildet ser ni dom långa rulltrapporna som finns överallt i staden.








Sidan strevde vi oss opp til Universitetet, fekk nyklar av Ulrika ("hon skötar dom praktiska sakerna vid kursen, vi har någon annan som skötar det opraktiska" - Mr. R. Palm), og kom oss opp til Lappkärsberget, eller Lappis. Ein diger studentby. Ja visst. Greitt. Men rommet mitt lukta (og såg ut) som eit renseanlegg. Fy fasan. Skrekkbilete m.m. kjem snart. Ulrika fekk ein avlöpsfyr til å rensa opp diverse greier på badet, så no kan eg leva med forholda. Det verste var eigentleg fotspora i stövet - under senga! Eg böygde meg for å sjå kor mange hybelkaninar som var under der, men såg i staden fem tär og resten av eit fotblad. Fy farao, vad hemskt.









På kvelden var det ertsoppa med fläsk, öl och punsj, på riktig svensk vis. Ålreite greier. Etterpå satt vi ein gjeng og skravla like ved universitetsinngangen, og gjett kva vi fekk sjå! Ein bataljon ROTTER som sprang omkring utanfor, hit og dit, rundt omkring, med dei nakne halane sine. Fysjom.

I dag har vi hatt nokre introduksjonstimar og vore på vandring i staden. Gamla stan var görfin, Silje og eg har allereie planlagt å dra inn om ikkje lenge for å sjå meir og kolla småbutikkane i bydelen.

Gravstenen tilhøyrer Cornelis Vreeswijk. I det gule huset har Carl Michael Bellman budd.







No må eg ta kvelden, for datasalen stenger straks.

Hejdå på badrummet, som jag brukar säga.