Kaizer (f. 30.12.2006) vart mesta nie år, og han hev då vore med på mangt anna som andre hundar berre kann drøyma um. Regnbogebrudlaup på Voss, til dømes. Og apropos: I dag hev me havt eit lite gravøl med kaffi og «manna» frå anonym svigermor.
Til æra for denne raringen (som på folkemunne heitte slikt som Kaiz, Kaizfanten, Kladden, Fjodor, Dròget) kjem no ein slags best of-bilætserie.
Februar 2007.
Her hev han mest som ikkje vorte seg sjølv enno.
Her hev han mest som ikkje vorte seg sjølv enno.
Rund og rar, men sers søt.
Ein gong i tidi var han so liten at han fint kunde
sitja på fanget. Etter alt å døma skyna han ikkje
sjølv at han voks, for han vilde sitja på fanget
sjølv då han var ein utvaksen, velfødd hannhund.
... men han kunde sitja sjølv òg,
og posera fint for fotografen.
Båtkøyring hev stødt vore ein av favorittsyslone.
Lauging òg. Var det ein kulp eller bekk eller
attgløymd snjoflekk i nærleiken, laut han uti/utpå.
Då galdt det å koma seg undan
fyrr ristingi tok til.
Sist sumar gjorde han seg fin for
anonym ektefelle m/kamera.
(Det var vel mest at han ikkje
kom seg upp, skyt ho inn.)
Andre gonger var det me ungane som gjorde honom fin.
Nokre kjærlege tak med riva er ikkje å forakta!
Det vart ofta sagt, med ein viss rett, at Kaizer var lat.
Jau, men her ser me at han kunde kuta òg!
Kaizer tek ansvar for å læra uppveksande slekter
korleis ein ter seg i fjellheimen.
Ein uforgløymeleg dag!
Her hadde alle trekt i sin finaste stas.
2 kommentarer:
Signe minnet.Det var fine minneord,og eg er glad eg vart litt kjent med han både i levande live og gjennom underhaldande historiar på blogg og "live".Eg skal tenkja på dykk alle i jolehelga.
Me pratar enno om og minnest dei 3 kattane me hadde i tida 1990 til 2010.
Anonym svigermor
Takk for det! Ja, dei tri kattane synest mesta eg at eg kjenner litt òg, endå eg ikkje fekk treft dei medan dei livde. Sutting på augnebryn og varmeflaskeskrekk er døme på minnelege kattasogor.
Legg inn en kommentar