lukka for norrønfilologen

er å hava ein kjærast 
som krullar seg i hop i sofakråi
og trør*
medan ho les Snorre
og lær so ho rister
av alt det undersame som ber til,
til dømes flirde ho åt
det same som eg flirde åt
jolaftan 2007,
det året me vart kjende.


* å trø = å røra på tærne, eller jamvel heile foten, fordi ein hev det so godt (eller fordi ein et noko godt)