fredag 23. april 2010

hardhausen

Det er undersamt korleis soga um ein gamall kall som dett ned i eit myrhòl kann verta ei hugsam sak. Eg vert både byrg og glad når eg ser karen ganga frisk og fin, høyrer det klingande målet hans, og kjem i hug at eg ættar frå folk som honom.

Her er'n.

2 kommentarer:

Janne sa...

Å herregud så søt han er!

fridtun sa...

Jaaa! <3