bilæte frå ein tysdag...

Ja. Bilætet kjem i dag. Det vart so eg reint gløymde det i går, men det er kanskje like greidt, for himmelhòlet er blåare og vidare i dag.















Utsynet er gildt, det ser de sjølve. Ja, det er so vænt at eg er nøydd til å gjeva att nokre ord frå hovding Aasen. Kvædet heiter "Vårdagen", må vita. Her er fyrste, tridje og femte strofa:

Upp av krakken!
Sumarsoli skin i grøne bakken;
jordi heve fenget helgar-plagget på,
skogen stend i lauv so lysteleg å sjå.
Livet lettnar,
vollen turkar seg, og vegen slettnar.

Inn um glaset
fær eg angen av det grøne graset.
Vist er vinden rik på liv og lækjesaft;
ut eg vil og sanka helsebot og kraft;
alt for lenge
sat eg inne som ein fugl i stenge.

Kvar ein lyder,
liv og ljod på viddom fram seg byder.
Lat oss ganga seint og sjå oss vel i kring:
Vegen er so full av fagnadsame ting.
Langa stunder
treng eg til å sjå på desse funder.

Eg kann ikkje upp frå eksamenskrakken heilt enno. Men bid litt, so kjem fyrste ferieinnlegg, det er ikkje mange dagar ifrå.

God kveld!